saflığında sevdim seni...

öyle safsin ki sen
gördüklerim ya da yaþadýklarýmda
göremediðim dürüstlükte
menfaatsiz savurduðun gülücüklerde
bahar çicekleri gibisin
saf saf beraklýðýnda sen
aðaçlarýn tomurcuða sarýlýþlarýnda
yapraklarýn katýþýksýz yeþilliðinde
bir deðersin bende sen
saf... saf...

neden daha önceleri görmedim seni
kayýplardan bulup çýkaramadým
gereksiz zamanlarda
baktýklarýmda gözlerim oyuldu
sözlerinde dimaðým zehirlendi
kahkahalarýnda þeytana papuçlar giydirildi
inandým
bilemedim çirkefliklerindeki hileyi
dolambaçlý yollarda beni yanýlttýklarýný
sezebilseydim
ta o zaman koþar gelirdim sana ben
alýn yazýma kazýnýrdýn
geleceðimin güneþi
baþýma taç yaptýðým yýldýzlarým
daðlarýmdan akan billur suyum olurdun
biraz daha erken hayat bulurdum...
sen de...

gerçi zaman geçmeden tanýdým ya seni
yüreðindeki güzelliði gördüm
gülücüklerinde güller açarken
yüreðime saflýðýn indi
kurumuþ köklerime can verdin
yeniden
taze baharlarý yaþattýn
saf, billur gibi yüreðinle
ölsemde artýk
gamlý, kederli gitmem bu dünyadan
iyi ki dünyamda dolunay saflýðýnda
yýldýz aydýnlýðýnda
ýþýl ýþýlsýn icimde
unutamam seni bir ömür hayat içinde
bende var oldukca!..


Sosyal Medyada Paylaşın: