kelebek ömrü gibi uçtu gitti seneler saçlara düþtü aklar yüz’e doldu çizgiler kirlendik dünya gibi bizi acep ne paklar ayaðýmýz çukurda gözler topraða bakar çaresizlik diz boyu ateþ dolu bir kuyu özlem denen güzel þey ne aða dinler ne bey sanki cehennem gibi; yakar seveni yakar kavurur kýzgýn çölde sonsuz hasrete döner seraplar yaþatýr hep, vahalar olmaz çare ancak vuslatla söner uzak kaldým o yare yüreðim pare pare göz göze gelip; dünya gözüyle, göremeden bir kere her gece yastýðýma aðlarým gözlerim olur dere ah vah keþkeler ile geçip gitti bir ömür sevip sevilemeden kol kola giremeden el ele gezemeden aþk hep yürekte kaldý; saklý vede yasaklý birkez dokunamadan tende hissedemeden bitecek mi son nefes sarýlýpta sýmsýký; sevgilim diyemeden...
27 Haziran 2017 mlk
Sosyal Medyada Paylaşın:
KalbiHazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.