’Seni seviyorum þairim’ diye yazýyordu ya sayfanýn baþýnda ! O kitabý her okuyuþumda; Sahip olamadým, gözyaþlarýma... Kaç kelime? Ama, evreni titreten yerinden ! Öyle bir çekim kuvveti ki, yaþar kalbinde hisseden.. Ben, hep gül dikerim bahçeme. Beyaz, al deðil sadece. Her yarama bir renk. Her an’a, o kokuyu yayabilmek ! Üzülüyorum, küsemiyorum yýllarca. Unutuyorum her hançer yarasýnýn sahibini. Gözünde gördüðüm, bir damla yaþ, dinmeyen yaðmurlarýma sebebim. ’Sen’ Ruhumun gördüðü, gönlümün ta kendisi. ’Ben’ Kaybolan ’aþk’ýn sýcaðýnda. Yok ki baþka kimsesi? Her yazdýðým satýr, sahibinin eseri. Gülleri seviyorum Can ! Hemde en çok, yediverenleri... ... Nigâr Güler. 25.06.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.