Yolun Ucu
Bilmediðim bir suçun, günahýn mahkûmuyum
Daha bahar gelmeden, göç mevsimi baþlýyor
Meðer ki, Yusuf gibi çoktan kazýlmýþ kuyum
Gül attýðým dostlarým, neden beni taþlýyor
Ýnsanoðlu vefasýz, bunu dünden bilirdim
Çaðrýlnca dünyanýn bir ucuna gelirdim
Git denilince gider, kal denilse kalýrdým
Gül attýðým dostlarým neden beni taþlýyor
Yanlýþ hesap mutlaka bir gün Baðdat’tan döner
"Yalancýnýn yaktýðý mumlar elbette söner"
Alýcý kuþlar o gün yuvalarýna döner
Gül attýðým dostlarým neden beni taþlýyor
"Hayat sayýlý gündür gidenin dönüþü yok"
Hasret kor bir ateþtir yakmadan sönüþü yok
Her sitemli bakýþýn, kalbime giren bir ok
Gül attýðým dostlarým neden beni taþlýyor
Perde inmek üzere, bu oyun sonuncudur
Kadere boyun eðmek boynumuzun borcudur
Yolun ucu göründü Abbas artýk yolcudur
O taþlý patikanýn, yolculuðu baþlýyor
Gül attýðým dostlarým neden beni taþlýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.