Ben Sen Sarhoşuyum

sen gidince
yüreðim yandý
sanki yüreðime benzin döküp yaktýlar
sen gidince
yüreðim küle döndü

sen gidince
gecenin en karanlýðý düþtü içime
içime kýzýl bir hüzün çöktü
bir akþamý gölgesiz yürüdüm
yýldýzlar kadar uzaktým kendime
ay bile çaresiz bakýyordu gözlerime
bense ay’ýn içinde senin yüzünü arýyordum
yüzün ay’dan daha güzel
ve aydan daha parlaktý

sen çok uzaktan bakýyordun bana
bense yüreðim çürüyene kadar seni yazýyordum
sokak sokak seni arýyordum
fýrtýnalý gecelerden geçiyordum
içimde bir yangýn
binlerce kez tutuþuyordum
tutuþuyordum
ama bir türlü yangýn sönmek bilmiyordu
içim yanýyordu
ben yanýyordum
yüreðim yanýyordu
sen bir damla su olmadýn yüreðime

sen gidince
elimdeki gülü kokladým
solmasýn diye gözyaþlarýmla suladým
elimde kanayan bir gül
bense içimde göç eden mevsimler biriktiriyordum
kýþ oluyordum
sonra yine kýþ
ben hep üþüyordum
ben hep sensiz kalýyordum
sen uzaktan bakýyordun bana

ben aþk sarhoþuyum
gözlerinden içmiþliðim var
þarap kýrmýzýsý bir ilticayým ben
yüreðine mülteci kalmýþým
kapý ardýndan gökyüzüne uzanýyorum
saçlarýna dokunur gibi
gökyüzünü kucaklýyorum

sen gidince
bir kuyunun en dibine attýlar beni
mezarým bile sensizlikle sývanmýþ
yanýp tutuþtum mu
kül mü oldum
bittim mi bilmiyorum
ben sen sarhoþuyum
göðsüne baþýmý yaslamýþlýðým var
ve kokunu içime çektiðim
bedeninde yatmþlýðým var

ibrahim dalkýlýç

23/06/2017
22:55 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: