Aþk tutunacak bir dal gibidir Kýrýldýðý zaman düþersin Bakarsýn seni kaldýracak kimseler yok Öfkeyle baðýrýrsýn keserim seni kökünden Gözlerini alamadýðýn sürece Aþk baka kalmaktýr donmaktýr öylece Çözüldüðü zaman buzun Sular sellere karýþýr özün Bakarsýn seni saracak kimse kalmamýþ dersin Titrersin soðuðundan Ateþ olu verir içindeki aþk Yangýným diye baðýrýrsýn Ben o zaman severim seni özümden Hadi yoksunum iki gözümden Böylede severmiyim sen söyle aþk.
Servet Konaçoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
servet konaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.