Çocuktum... Yaðmurlarda ýslanýrdým öyle sýrýlsýklam... Avuçlarýmý açýp düþen damlalarý avuçlarýmda biriktirmeye çalýþýrdým. Bir damla derken bir tane daha... Ve olmadý. Avuçlarýmýn arasýndan öylece kayýp gittiler. Büyüdüm... Aþkla seninle ýslandým öyle sýrýlsýklam... Yüreðimi açtým ve seni yüreðime doldurmaya çalýþtým. Bir sevdin derken bir daha sevdin... Ve yine olmadý. Sende yüreðimden öylece kayýp gittin. Yaðmurlar yaðmaktan hiç vazgeçmedi. Sadece ben damlalarý avuçlarýmda biriktirmeye çalýþmýyorum artýk. Ýnsanlarda birbirlerini sevmekten vazgeçmiyor. Sadece ben onlar gibi olamýyorum. Ve senden sonra kimseye yüreðimi açmýyorum artýk. Yaðmurlar avuçlarýmdan akýp gitmiþ olsada. Ben yaðmurlarda ýslanmaktan vazgeçmedim. Yüreðimden akýp gitmiþ olsanda... Ben seni sevmekten hiç vazgeçmedim. Güray Gökkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
gokkaya.guray Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.