GÜLEMEDİM BİR TÜRLÜ

Gençliðin o çaðýnda duru, öyle de toydum,
O aþk oyunlarýný elemedim bir türlü,
Cazibene kapýldým, sýcaklýðýna doydum,
Þimdi gözyaþlarýmý silemedim bir türlü.

Sana karþý öyle bir saðýr, öyle de kördüm,
Düþünmeden baþýma çözülmez çorap ördüm,
Hayatýmdan usandým, çekilmez dertler gördüm,
Hesapsýz cevaplarý bilemedim bir türlü.

Þifadýr bu diyerek hep zehrini tattýrdýn,
Gençliðin aþk okunu þuursuzca attýrdýn,
Âmâlarýn yurdunda köre ayna sattýrdýn,
O güzel sokaklarda kalamadým bir türlü.

Yaman çýktýn her zaman, aldattýn durdun beni,
Kâh düþürüp kâh vurup, yere savurdun beni,
Þükraným diye diye yakýp kavurdun beni,
Ömür boyu o dille olamadým bir türlü.

Ne yapsam da dönmedin o hain damarýndan,
Bir gün kurtulamazdým þerrinden þamarýndan,
Ruhunu, yüreðini insanlýk imarýndan,
Geçirmeye çýkar yol bulamadým bir türlü.

Hâlâ yüreðim beni böylesine ezenle,
Yuvasýný unutup, sorumsuzca gezenle,
Hicran sardý her þeyi bozulmuþ bir düzenle,
Buz tutmuþ o yüreði delemedim bir türlü.

Yüzeyim Adana’da, seninle gönül ucum,
Yýlda bir Ramazan var, senle bitmez orucum,
Hiç bayramýný görmem, acaba nedir suçum?
Ne ettim, ne yaptýysam gülemedim bir türlü.

Þükran GÜNERÝ
20/06/2017
Sosyal Medyada Paylaşın: