ŞİİRLEŞMEK
Þiirleþen insan mý, þehirleþen insan mý?
Bilmem ama, þehirleþen insaný sevmedim.
Þiirleþen insan saf, temiz geldi bana,
Arý duru duygularým dedi, velinimetim.
Þiirleþen insan mý, þehirleþen insan mý?
Þehirleþen insan bencildi, olmadý diðergam.
Þiirleþen herkesin sevgilisiydi, özbenlikti,
Onun için deðersizdi, mevki, makam.
Þiirleþen insan mý, þehirleþen insan mý?
Þehirleþen, hep ben dedi, bana dedi.
Þiirleþen ise, vicdanýna sordu durdu,
Huzurluydu ama, bundandýr, tökezledi.
Þiirleþen insan mý, þehirleþen insan mý?
Þehirleþen duygularýný yitirmiþ, ölüydü.
Þiirleþen duygu yüklüydü, dolu dolu,
Bu onun benliðiydi, özüydü.
Þiirleþen insan mý, þehirleþen insan mý?
Ne dersen de, þiirleþen baþkaydý.
"Bir ben varým benden içeri" ile,
Gözü hep insanda, sevmekte, aþktaydý.
Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfan Yıldırım Çevik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.