Ruhumu teslim edip teneþire konmadan Çýk gel, yol arkadaþým, beklemekten yoruldum Ömür nakti bitiyor son günümüz dolmadan Kalk ge,l yol arkadaþým beklemekten yoruldum
Býrak’ta konuþayým sakýn kesme sözümü Uðruna kýnaladým iste iki gözümü Bayramdan sonra asla göremezsin yüzümü Bak gel yol arkadaþým, beklemekten yoruldum
Yaþ kemale eriþti geçti gençlik çaðlarý Hazana erdi çoktan gönlümüzün baðlarý Dizlerin dümdüz eder yol vermeyen daðlarý Yýk gel, yol arkadaþým, bir baþýma yoruldum
Haberin yok topraða konuldum diri diri Yaðmaladým geçecek en güçlü köprüleri Sana havale ettim kaptansýz gemileri Yak gel, yol arkadaþým, beklemekten yoruldum
Dört duvar arasýnda periþaným sefilim Akýl yeter güç yetmez ecelime kefilim Güleser’in ölüyor akýbetten gafilim Tek gel, yol arkadaþým, beklemekten yoruldum
GÜLESER YORULMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
guleseryorulmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.