Ruhumu teslim edip teneşire konmadan Çık gel, yol arkadaşım, beklemekten yoruldum Ömür nakti bitiyor son günümüz dolmadan Kalk ge,l yol arkadaşım beklemekten yoruldum
Bırak’ta konuşayım sakın kesme sözümü Uğruna kınaladım iste iki gözümü Bayramdan sonra asla göremezsin yüzümü Bak gel yol arkadaşım, beklemekten yoruldum
Yaş kemale erişti geçti gençlik çağları Hazana erdi çoktan gönlümüzün bağları Dizlerin dümdüz eder yol vermeyen dağları Yık gel, yol arkadaşım, bir başıma yoruldum
Haberin yok toprağa konuldum diri diri Yağmaladım geçecek en güçlü köprüleri Sana havale ettim kaptansız gemileri Yak gel, yol arkadaşım, beklemekten yoruldum
Dört duvar arasında perişanım sefilim Akıl yeter güç yetmez ecelime kefilim Güleser’in ölüyor akıbetten gafilim Tek gel, yol arkadaşım, beklemekten yoruldum
GÜLESER YORULMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
guleseryorulmaz Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.