zaman

tutamýyorum zamaný
akýp geçiyor parmaklarýmýn arasýndan
gün ve gün eriyorum
kayboluyorum kendimde
soluksuz kalýyorum
tükenmiþlik tutuyor yakamdan

çakýlýyorum yüz üstü
boþluða daðýlýyorum
sesim kýsýlýyor susuyorum
dilim damaðým kupkuru

kendime kýzýyorum
ne kadar güçsüzsün zayýfsýn
kendi dünyanda koca bir kayýpsýn
dudaklarýn sanki mühürlü
cevapsýz’sýn lal’sýn

toparlanma vakti kalkmalýsýn
düþtüðün yerden
koþmalýsýn en büyük adýmlarla
durmak yorar zamaný
kendine yaparsýn kötülüðünü

ya var ol yada yok
baþka seçenek arama
çünkü yok
yaþamak gerek ister
yaþatmak emek
yaþýyacak’sýn iþte öleceðini bilerek.

Sosyal Medyada Paylaşın: