Yüreğimdeki kabrine ziyaret...

Ben nerde Bir kuytu köþe bulsam
Oturdum seni düþündüm
Haklý haksýz kim demeden
Suçlu suçsuz aramadan
Öyle anlar olduki
Çýkýp gelmek istedim
Ne ’neden geldin’soruna cevap düþündüm
Nede ’niye gittin’ sorusunu sormak istedim
Evet gelmek istedim hiçbir sebebe sýðýnmadan.
Ýþin aslý senden sonra
Çok kýrýldým
Çok üzüldüm
Ama yinede hep güldüm
Mesala ne zaman Bir ’Seni seviyorum’ duysam
Hýçkýra hýçkýra güldüm
Anlýyor musun ?
Hýçkýra hýçkýra.
Ne acýndan kaçtým ne Aþkýndan
Hiç korkmadan hep yokluðuna yürüdüm
Oysa hatýrla sen varken
Ne çok korkardim yokluðundan.
Mesala çok kalabalýðým oldu
Yalnýzlýðýn dibine vurduðum
Acýdý !
Acýmadi dersem yalan olur...
Kime konuþmak istesem seni sustum
Kimseden senin tesellini istemedim
Evet ayakta dik durdum
Son baharda yapraklarýndan olan
Aðaçlar gibi
Öyle durgun öyle buruk öyle çaresiz
Hiç geçmeyecek sandýðým anlarým oldu
Kederden iki büklüm olduðum günler
Musalla taþýnda uyuduðum geceler
Uyanarak öldüðüm Sabahlar
Ve çokça keskelerim oldu
Ama hiç piþmanlýðým olmadý mesala
Çünkü biliyordum
Ölüye nasýl kalk denilmez ise
Gidene de kal denilmez di...
Þimdi þayet dersen bu satýrlarda neyin nesi
Bu ne bir þiir di
Ne bir özlem
Nede hasret
Bu sadece Yüreðimdeki kabrine ziyaret...
Issýz þair Murat Arslan
Sosyal Medyada Paylaşın: