su kesiği

bak yine düþlendi gece
yokluðun gürlüyor ve gök yarýldý yarýlacak
ay ýþýðýna batmýþ, kaydý kayacak yýldýzlar
anla artýk ýþýðýnda kuruyan, kaybolan bir ben deðilim



derken …sabah damladý kuraklýðýmýzýn baþ ucuna
ve uyandýk
sonra mý… sonra su tozlarýný silkeledik üzerimizden
eteklerinden sýktýðýmýz gibi güneþi kuruttuk kirpiklerimizde



dudaðýmýzda bestesi küllenmiþ sönük bir sigara
canýmýz seni çektikçe inan ki kanýmýz çekiliyor nefesimizden
bir bilsen kaç gemi daha geçti sarhoþ denizlerimizden
her sefere bir sen gelemeyiþlerine de hep biz düþtük



elbette düþ/tük
ve hiçbir yalnýzlýk gibi biz de bakir deðildik
iltihaplanmýþ bir zamanýn unutulmuþ yaralarýydýk belki de
bazen umutlar cellatlarýný boynunda taþýrlarmýþ derler
bazen de koynunda ecelleriyle ölürcesine seviþirlermiþ



ve biz
zaman aðlarken baþ ucumuzda
saymadýk,
sayamadýk,
kaç ölüm daha var içimizde
.
.
...
.
.
biz mi
kim miyiz
elbette biz,
namluya sürülmüþ dudaklarda sevmenin su kesiði tonuyuz...








ilhanaþýcýhaziranikibinonyedi

Sosyal Medyada Paylaşın: