Her Geçen Gün İçimdeki Çocuk Ölüyor

her geçen gün içimdeki çocuk ölüyor
bir yaným hasret bir yaným hoyrat bir rüzgar
çýrpýndýkça batýyor battýkçada boðuluyor içim
kararsýzlýklar sarýyor karanlýðýmý
her sabah uyandýðýmda duam sen güneþim sen diye açýyorum gözlerimi
bilememezlik buydu belkide kördüm yada saftým bu duygulara
aðýrdý sýrtýmdaki yüküm taþýyamýyordum müsade yoktu müsadelerim yoktu
kayboluyordum karanlýkta ýþýklarý sayarak
belkide hiç bilmeden koþarak sana geliyordum ölüm
kaçýþ kapýsý sadece kendimi oyalýyordum
sonra bak gün doðdu yeni bir sabah uyan uyan silkelen kendine gel dercesine baðrýyordum sessizce
kendimle konuþuyordum anlatamýyordum içimde olan yaþanmýþlýklarý
korkuyordum titriyordum bir yudum nefese ihtiyacým var derken onuda yasaklýyordum kendime
battýkça batýyor çýrpýndýkçada mahvediyordum herþeyi
konuþulanlarý bile duymuycak kadar saðýr olmuþtum
neyin davasýný kendime yüklüyordum çirkinleþen
çirkinlikten kendini unutan laflarýmý yoksa bir ýþýk umut edip susmalýmýydým
veryansýn edip yeter diyip susun konuþmayýn bitti yok oldu
ölüyor iþte daha ne istiyorsunuz doymak bilmiyorsunuz olmayan duygulara
her geçen gün içimdeki çocuk ölüyor
ben yaþatmaya çalýþtýkça karalara boyursunuz
renglerini saydýrmýyorsunuz oysaki.
masumdu saflýðýnýn kurbanýydý inanmýþtý bir kere birkere gülmüþtü
bir kere dünyaya gelmiþti masumluðuna sýðýnmaya çalýþtýkça kötülüðü veriyordunuz ellerine
haksýzdýnýz o bir çocuktu kendince oyunlarý vardý gülen gözleri uzun ince kirpikleri vardý
temiz çok temiz saflýðýna sýðýndýðý bir yüreði vardý
sevmeye sevilmeye sevildiðini bilmeye hakký vardý
içinde kocaman büyüyen açan gülleri vardý inanmadýnýz o çocuðunda bir gün ölüp gideceðine inanmadýnýz
güvenmediniz yollarýnda yanýnda olmadýnýz kaçtýnýz þimdi hangi gözle hangi yüzle
bu çocuðu güldürüceksiniz... Hesnam Asitürk 18.06.2017



Sosyal Medyada Paylaşın: