Sevgiyi, kendini yüreðinde taþýyan insan, bir ayçiçeðin güneþe dönerken, cana gelip, gayret ettiðini gördüðünde aþký bulur.
Ha ! bir de; yalnýzca, akþamýn buðusunda, yapraklarýný açan çiçeðin, ulaþýlamayan aþkýna tanýk olup ta, kör gözle sevdaya bakana ne demeli?
Söyler misin gözüm, kaçýmýz, dünya telaþýndan kaçýp, bir kumsala ayaklarýmýzý uzattýðýmýzda, dalgalarýn, kendini sahile býrakýrken, kimi zaman sakýn, kimi zaman hýrçýn söylediði þarkýlarý duyduk?
Hangimiz, dünyalar güzeli gözleriyle bakan yavrumuzun; "Ben sizin eserinizim", anlamýnda ki bakýþlarýnda, ýþýldayan gülüþlerinde yaþamýn, zamanýn durduðunu o an hissettik?
Eðer bu ise aþk, ki aþk, tam da bu, peki ya onu öperken, basarken baðrýna, þahsýna münhasýr kokusunu içinize çektiðinizde, kaçýnýz? yavrunuz ile, ’’Cennet’’e seyahat edip, aþk ile þöyle bir kendinize geldiniz, kaçýnýz ?..
Yaz be gülüm; iþte bu; yaþanan sevginin, somut güzelliðin adýdýr; Aþk !
Aþk Örgütlenmektir ! #þair #þiir #sokakta Atilla Yüceak Haziran 2017 ] Sosyal Medyada Paylaşın:
atilla yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.