Sensiz Yıllar

bir acý tren gibi, sabahýn þafagýnda,
sýzlayarak yol aldýk.çaresiz o yollarda.
bakýþýnda çarenin tükenmiþ ýþýklarý,
yanýp.yanýp. sönerken. aniden hep söndüler.
bendeki duvarlarý yýkarak ta gittiler,

son defa baka aldým o musalla taþýna,
son defa dokundun pembe soguk yüzüne,
aldýlar seni benden, soguk hamam tasýna,
sen orada yýkanýrken, her kes burada dondu,
bende olan duvarlar seninle orada dondu


yýllar öncesi gibi yeniden yýkanmýþsýn,
yýllar öncesi gibi gelinlik giyinmiþsin
ilk defa geliþ gibi son defa ki gidiþin
eller üstünde giderken,ellerim orada dondu.

kýrk yýl sonra ellerim, ellerini ararken,
ellerimi birakýp, o sessizce gidiþin
baktýrýrken arkadan binlerce yaþlý gözü,
bende olanlar hayalin gözlerimde hep dondu.

kýrk yýl sonra ilk defa geçti bir yýl sensizce,
koca bin yýlý ben yaþadým hep sensizce,
bazen yandý yüreðim, bazen gözlerim doldu,
sensiz gecen yýllarýn acýlarý bedenimde iz oldu.


Sosyal Medyada Paylaşın: