BABAM
babam evimizin direði
o hakkýn rahmetine kavuþtuðunda
sekiz yaþýnda bir sabi idim
gece yarýsý anamýn
yeri göðü inleten
çýðlýðýna uyandýk
iki kýz kardeþimle beraber
babam, yüreðinin
kalleþliðine yenik düþmüþ
üzerinde bir çarþaf
çarþafýn üzerinde bir býçak
öylece uzanmýþ yatýyordu
duvar raflarýnda
altýn sarýsý ayvalarýn sýralandýðý
tavanlarýndan kýþ kavunlarý
çavuþ büzgülü misket üzümlerinin
salkýmlarý sallanan
kilerlerinden
gelincik elmalarýnýn
ceviz ve badem kokularýnýn geldiði
bereket ve neþe dolu evimize
ecelin pençesi darbe vurmuþ
ev yangýn yerine dönmüþtü
kader yaþanacak
hayatýmýzýn istikametini çizmiþ
zor günlerimiz baþlamýþ
yüreklerimize
hüzün demir atmýþ
bükük boyunlarýmýz
akan göz yaþýmýz
suskun aðzýmýz
solgun yanaklarýmýz
sanki üzerimize yapýþmýþtý
konak gibi evimizden
virane bir eve taþýndýk
çaresiz
anam evimizi satmýþtý
bizi eksiksiz büyütebilmek için
elinden gelen her fedakarlýðý
yapardý çilekeþ anam
yirmi dokuz yaþýnda dul
üç çocukla kala kalmýþtý
ama hep bir eksiðimiz vardý
babam
hele o bayram sabahlarý
onu bana hiç sormayýn
arife bayrama tuzak
bayram bize hep uzak kalýyordu
ölen le ölünmedi elbet
zaman sel gibi aktý yel gibi esti
anam yaþlandý bizler büyüdük
hakça yaþadýk edeple yürüdük
ev kurdum
baba oldum
evlatlarýma ev kurdurdum
dede oldum
ama hep bir eksiðim oldu
o da adam gibi adam
benim babam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.