AYNADAKİ BEN

Bir yeþil ýþýk dedi bir yeþil ýþýk
Ýnsan ne kadar bekler ki o ýþýðýn yanmasýný
Ne kadar özler ki senin deftere geliþini
Þaþýrdým elim elime dilim dilime dolandý
Sanki o an durdu zaman
Neden dedim neden
Ne var ki o yeþil ýþýkta

O ela gözlerini fal taþý gibi açýp
Dedi ki bana o ýþýk ta
Sen varsýn
Bir an anlayamadým
Ben ve yeþil ýþýk
Biraz mola verdim kendime düþündüm düþündüm
Ve buldum
Can çekiþiyordu cevaplar elimde
Arkama saklamak istercesine
Ýnkar ediyordu dilim
Silmek istedim benimle konuþtuðu o aný
Silemedim
Bir iki kelam edip kapatmalýydým bu konuyu
Tam aðzýmý açtýðým anda

Lafa baþladý dedi ki
Sen ne kadar sevildiðini biliyor musun
Hayýr dercesine kafamý salladým
Gel dedi ve bak
Karþýmda kocaman bir ayna vardý
Gülümsedim
Ben her gün bakýyorum o aynaya dedim
O da gülümsedi
Peki ne görüyorsun
Þaþkýnlýkla karýþýk tabi ki kendimi dedim

Derinden ama keskin bir sesle
Sen sadece aynaya bakýnca görüyorsun
Oysa ben her gözümü kapattýðýmda dedi
O an kelimeler donup kaldý boðazýmda
Dudaklarýmý kanatmaya baþladý cümleler
Kem küm etmeden direk konuþmalýydým
Konuþamadým

Bir an dalýp gittim geçmiþime
Ellerimin gözlerimin yüreðimin kanadýðý azap gecelerime
Ve yapamazdým
Bir aþka daha açamazdým yüreðimi
Haykýrarak söyledim
Ben sadece onu ve o yeþil gözlerini görüyorum
Kalbimde beynimde ve ruhumda sadece o var
Sadece o

ÞAÝRÝÇEM


Sosyal Medyada Paylaşın: