Vedaya vurulan mendiller

vedaya vurulan mendiller
aðlýyor þimdi bir tren garýnda
birinci derecede yandý tenim
kalbimse üçüncü derece

çok kanamalý geçiyor sensizlik
kahýrlarýn kapýmý çalmadýðý an yok
nöbetçi ayrýlýklar mühür vurmuþ
sökülmeyen inatlardan
bu ömrümün baharýna

geçtiðim en ýssýz yoldu
kapýsýný çaldýðým ömür açtýðýnda kapýyý
günahsýz acýsýz bir bedende
bir kelebek edasýnda gezerdi ruhum

acil aþk lazým deðildi
anne þefkati lazýmdý bize önce
ama biz yine büyüdük
dertler büyüdü bizimle
yüreðimize ekilen aþk filizleri
dallandý çiçek açtý derken
yarý ömrü geçmeden vurdu hazan
bana vurduðu gibi

çýkarsýz düþlerdi oysa beni çaðýran
bu uðurda duygularýmdý yara alan
onun sevdasýydý yüreðimde
ateþten su çaðlatan

elbet bir bedeli olmalý bu kadar acýnýn
kanamalý bir kalpten akan kanlar
bir yol çizer akýþýr bir bilinmezliðin içine

gýptayla gezer bakýþlarým
çocukluðumun geçtiði yollardan
derin bir acý sarar yeniden
sarsar duygularýmý

uyanýr içimdeki çocuk
yayýlýr bedenime sýzýlarý
çaðýrýr kollarýný iki yana açýp
ben ram olurum çaresiz
içimdeki o çocuk
bana aðlayýp yalvarýrken
sallanýr ardýnda duraksamadan
benim gibi yýpranmýþ halleriyle
vedaya vurulan mendiller

Hülyanna

Sosyal Medyada Paylaşın: