DUMAN TÜTMÜYOR

Uzaktan köyüme bende uðradým.
Iþýklar sönmüþte duman tüymüyor.
Çeþmeyi açtým da suyu yokladým.
Çeþmesi kurumuþ suyu akmýyor.

Dizilmiþ dedeler sohbet ederler.
Koyun kuzu yokta sinek güderler.
Ekin, harman bitmiþ þehre giderler.
Mezarlýða dönmüþ duman tütmüyor.

Kimsin nesin diye soran olmadý.
Yüzüme bakýpta gülen oladý.
Nerden geldin diye soran olmadý.
Iþýklarý kararmýþ duman tütmüyor.

Aðaçlar kurumuþ heftrenk akmýyor.
Meleye meleye kuzu çýkmýyor.
Kahve boþ, camý boþ ses duyulmuyor.
Kapýlar kapalý duman tütmüyor.

Komþular kalmamýþ bahçeler daðnýk.
Aðýllar yýkýlmýþ kapýlar kýrýk.
Kalmamýþ koç kuzu renkler soluk.
Viraneye dönmüþ duman tütmüyor.

Tarlalar sürülmez harman olmuyor.
Komþu komþusunun halin bilmiyor.
Yollar bozuk doktor tabip gelmiyor.
Sokaklar karanlýk duman tütmüyor.

Kahraman VARDI


Sosyal Medyada Paylaşın: