Bir sancýlarý bayýlma eþiðinde
Kokusu mürekkep keskinliðinde
Mavi gecede kýrýldý kalem...
Bir keskin kýlýç
Hoyrat acýmasýz darbe
Þah damarýndan vurgun yedi Aþk!
Son kez çekildi geleceðe perde...
Acý kara üzüm suyudur þimdi kan
Damardan diðerlerine þifa akar
Etrafý yersiz bir kahkaha sarar
Sarýlýr beden topraða
Yaban
Gerçeði o zaman anlar
Gelecek bir kara boþluktur þimdi
Gerçek üstü bir benzetmeyle serilir riyalar
Sere serpe bir kadýn uzanýr tam da ortasýna sahnenin
Bekle!
Oyun þimdi baþlar...
En keskininden bir mavi bakýþtýr þimdi an.
Göz bebeðinden fýrtýnalar kopar
Bir rüzgâr iner sahneden
Seyre dalaný selamlar
Sýtma tutar heyecanlarý
Mikrop kalbe sýzar...
Acý vereni seyre dalmak
Kirletmez mi dersin seni?
Ey þaþkýn
Sorgusuz bir daraðacýna astýn kendini
Zor mu gelir âdeme sorgularýnda boðulmak
Boðulmak bir mürekkep karasýnda
Belki diriltir beni!!
Sahne kapanýr alkýþ kopar
Kopar urgan
Kendi düþen de aðlar!