BURUK VEDA

Tünel kazýyorum,
Kalbinin kapakcýklarý arasýndan,

Kaçýyorum ;

Artýk sana dair firari ve sitemkar yüreðim.
Yaslanmýyorum kalbinin duvarlarýna.
Artýk tutunmuyorum atar damarlarýndan.
Tempo tutmuyorum, kalbinin ritimlerine.

Göç almadan, kovulmadan gidiyorum.
Belli olmasýn diye mekaným.

Ne yerim, ne yurdum, ne yönüm, nede sonum belli.
Ýlk seni terk ediyorum iþte, 6.2 ’ lik depremin ardýndan.

Sen hiç birini terkettin mi?
Terkederken hiç gözbebeklerine baktýn mi?
Bakmadýn deðil mi?

Bak ozaman ;

Gönlün aynasýdýr gözler, yansýtýverir insanýn içindeki gizli kalmýþ, hapis yatan duygularýný.

Hiç bir faydasý olmaz‘ ki kaçamak bakýþlarýn.

Yakalanýrsýn;
Hayatýn radarý çeker ensenden, sallanýrsýn.

Sen onlarý hiç aðlamayanlardanmý sanýyordun ?
Kanýksaya kanýksaya, hýçkýra hýçkýra aðlarlarda kimseler bilmez.

Aðlarken dýþýna akmaz, icine süzülür gözyaþlarý.
Sýr olur gözbebeklerinde göremezsin.

Söker çýkarýr insanýn derinliklerinde‘ ki tüm bilinmezlikleri.

Saklayamazsýn baktýmý DNA’sýný bozar adamýn.


Uzak diyarlardayým,
Kimbilir sensiz nerelerde týkýldýyor yüreðim.
Boþver üzülme sen,
Ben ezelden beri hep böyle geldim böyle giderim.
Ben senide, sensizliðide hiç acýtmadan, hiç kanatmadan yaþarken yaþatmayý bilenlerdenim.



Kökeli Ozan
Sosyal Medyada Paylaşın: