hayat merdiveni

De ki; çöle dönmüþ gönüllere bir katre nefes gerek
Deðil mi ki; ruh dünyasý bahar iklimine teþne
Gözden yürüyen bir damla, aþkýn terennümü demek
Sonsuza ayarlý sesle nefeslen, kalp boðulmasýn hüzne

Yüreðimde sahra var, uçsuz bucaksýz kum taneleri
Ýçimizde alevli bir kor, zerresi dokundukça yakýyor
Etrafýmda dolaþan insanlar var, türlü türlü gayeleri
Her taraf yangýn yeri ama gözler anlamsýzca bakýyor

Gözlerde kurumuþ yaþ pýnarý, demir atmýþsýn dünyaya
Ýstemez misin, bu kurak iklimden kurtulmak için çaba?
Sonsuz iklimi de ötelemiþsin, gemi bindirmiþ karaya
Kendimize vefasýzlýk deðil mi? bile bile düþmek girdaba!

Ýþte; insanlýk sürecinde beste yapar naðmeler
özlem duyar ötelere, ideal aþka kavuþmak için
Ama hikmete talip olmayan, yivi silik fareler
beslenecek delik arar, dünyalýk menfaat için

Gülümseyen bir sevgiye selam veren kelebek
Raks eder sevgiliye teslim olur, kavuþur
Annesinden sevgi bekler, ilgi ister bir bebek
Týrmanýr hayat merdivenini, kendisiyle buluþur
yusuf erdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: