Ýki çift söz:
"Oðlum;
bundan böyle romantik takýlaca’m,
Radyodan kemanlý trampetli
klasik esereler çalaca’m,
yok öyle hadi kalk maça gidelim lan,
yok efendim tavla atalým filan.
Gömleðin yakasýna tül takaca’m,
Üzerine top sakal býrakaca’m,
Aþklý meþkli þiirler yazaca’m,
Güllü çiçekli resimler yapaca’m,
Camý açýp bulutlara bakaca’m,
Kafam esince bir pipo yakaca’m,
Kartlarý yeniden karýp,
Entel dantel tarz takýnaca’m,
Anlayacaa’n;
Gitarýn tellerini sil baþtan saraca’m.
Ýki çift cevap:
"Evvela;
Ozanýn tavrýna üslubuna bir bakmalý,
Kalemini herþeyden uzak,
Yazýmý gramerden ayrý tutmalý,
Baþkasýndan medet ummamalý,
Neresine baksam vuslat her yaný,
Yad elde bu durum bir hayli vasat,
Memleketin hali; ayrý bir azap,
Eh ne demeli sana narin geçinen kasap?
Edebiyatýn kökü adabdýr adab,
Ey ahmak-oðlu ahmak!"