Akþamlarýn kýzýllýðýný, aþk’ýn yalnýzlýðýný bir kez daha, sen öðrettin bana. Her akþam güneþ batarken, bin þiir yazdým belki, içimde. Sesini duymadan, geçen her zaman, benim ölümüm oldu.. Kalbim saf, henüz aldatýldýðýný, anlamýyordu... Bak, artýk gözlerine bakmýyorum, þiir yazarken. Onlarý kim okuyorsa, oydu sahibi.? Bana yasak anladým. Inan. Inan çocuklar gibi; çocuklar gibi, hýçkýra hýçkýra aðladým. ... Nigâr Güler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.