AĞLAMASAM ÖLÜRÜM'Kİ

Kimselere diyemedim
Canýmýn nasýl yandýðýný
Canýmdan can alýndýðýný

Bir yanardaðýn içinde
Kavrulasý acýlarým var
Ben ölürken ayrýlýðýn içinde
Döndüm,döndüm iki kolum yanlara açýk
Aðladým yandým

Aðlama dedi az ötedeki düþten gelen bir ses
Hayýr dedim ben aðlamalýyým
Aðlamasam ölürüm ben
Ben ölürken-de aðlarým

Hayat gözlerini yumarken bana
Hiçbir miras býrakmadý ardýnda
Oysa bir umut beklemiþtim en ala mavinin tonundan
Yok saydý beni

Öksüzlüðümü görmezden geldi
Yalvarýþlarýmý haykýrýþlarýmý göz ardý etti
Baðlý býraktý kendi çarmýhýnda beni
Boþ saydým hayatýn ihanetlerini
Savurdu aramýzdaki mesafesini
Esirgerken benden kendi nefesimi
Onun büyüklüðüne
Küçüklüðünü sýðdýramadým

Bindirip beni hüzün kayýðýna
Býraktý kaynayan denizin açýklarýna
Tenimi yaktý, içimi yaktýðý gibi

Onun için hep aðlarým ben
Doðarkende aðlamýþtým
Ölürkende aðlarým ben
Aðlamasam yine ölürüm’ki

Hülyanna
Sosyal Medyada Paylaşın: