BABAM

BABAM

Çocukken bilmezdim, yoksulluk nedir?
Kol kanat gererdi, üstümde Babam.

Gençlikte görmedim, cahillik nasýl?
Aydýnlýk bilgeydi, yolumda Babam.

Kederlenip, gözyaþlarý dökünce,
Sevince boðardý, gülerek Babam.

Dar günümde, Karun olurdum sanki,
Elini, elimden tutunca Babam.

Takýlýp düþerken, hayat yolunda,
Ayakta tutardý, sýmsýký Babam.

Zayýf kalmýþsam, inançta bilmeden,
Ýmam olur, alim olurdu Babam.

Musallat oldu, þeker denen illet,
Gözlerimden, yaþ diye aktý Babam.

Hatim ile zikir ile yaþardý,
Hayýrlý öðüt daðýtýrdý Babam.

Son nefesini verdi, kollarýmda,
Hakk’a yürüdü, tekbir ile Babam.

Sarýmoðlu Halil rahmetli oldu,
Ýki kýz, üç oðul býraktý Babam.

Bir haným býraktý, yaslar içinde,
Ferhat’ýn kaldý, gözyaþýnda Babam.

Beni duyan, bir fatiha okusun,
Cennet nur’u dolsun, kabrine Babam.

14.09.1993
www.ferhatarslan.com

Sosyal Medyada Paylaşın: