SONSUZLUĞA DAİR
Anladým ki bundan önce yaþadýklarým,
Bir þölen daðýnýklýðý...
Huzursuz çocuklarýn mahalle kavgasý,
Kaybetme korkusunun verdiði,
Acýmasýz sahip olma hýrsý.
Sonra okþayýp baþýný karþýma aldým acýyý,
Yeminleri bir çöp tarlasýnda uykuya dalmýþ,
Hasat mevsimini beklerken düþündüm.
Kýzdým kötü niyetlerimin vahþiliðine,
Ama ya kendimin hürmetten,erdemden,
Tüm iyilik isimli çiçeklerden mahrum kalýþýna,
Bir anlam veremedim;diye hayýflanýrken,
Bana eski çaðlarda iþlediðim günahlarým gösterildi...
Ta ki o zamanlarda çiðnediðim yaban gülü
Hala kýrýk gövdesiyle yüzüme lanet okurcasýna bakýyordu.
Ve tedirgindi beni anýmsayan mevsimler
Yeniden yaþlanmýþtým þimdi.
Ve zaman üzerime yüklediði tüm çirkef suretleri,
Giydiriyordu bedenime bir bir...
En cürümlü günahkar,
En asil yalancý,
Ve en zengin küfürbazým þimdi.
Dilim konuþmuyordu benimle,
Ve en sonunda ölüm meleðiyle bir yolculuk sunulmuþtu ruhuma,
Yükselen bir bulutun peþinden,
Beni bedenim içinde terkedecekti.
Sýrtýmda bir milyon dünya taþýyordum
Ve ruhumda bir milyon cehennem azabý.
Aðlamaklý baktý yüzüme...
Elvedanýn sessizliðiydi bu...Anladým...
Ruhuma acýnasý bir huzurla el salladým.
Hiç olmazsa onu kurtarmalýydým,
Ýki dünyada yanmaktan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.