Kızgınım

Kýzgýným aslýnda yüreðimi býrakýp gidenlere ,
Sadece gidenlere deðil ,gelmeyi bile tenezzül etmeyenlere ,
Ýçimdeki çocuðu öldürebilenlere,
En çokta kime kýzgýným biliyormusun?
Size deðeliymissiniz gibi deðer veren bene,
Ýçimdeki çocuðu öldürmelerine izin verdiðim günlere ,
Ama ben nerden bilebilirdim ki diyemiyorum artýk ,
Bedenimin içindeki beden ellere gitmiþ,
Bir karýþ topraða gömülecek hale gelmiþ ,
Diyemiyorum,
Sen nasýl yaptýn bunu kendine diyebilecek kadar,
Kýzgýným !
Cümlenin sonuna konan ünlemin bile saygý duruþuna geçtiði þu dakikalarda ,
Sonunu düþünüyorum,
Boþ bir bedende ,
Boþ insanlarla ,
Boþ vakitlerimde ,
Zamaný ve bedenimi nasýl doldurabileceðim diye ?
Soru da deðil belki ,
Kimine göre bir boþ bir cümle.
Deðil ama hiçte öyle deðil,
Çünkü , çünkü ben artýk,
Gökyüzüne býrakilmayi bekleyen bir balon gibiyim.
Býrak beni küçük çocuk ,
Býrak sonsuzluða ,
Býrak ki içimdeki çocuðu ,ruhu bulabiliyim
O koskacaman sonsuzlukta,
Bir anka kuþu olarak geri dönebiliyim,
Küllerimden doðabiliyim,
Kanat cirpiyim umutlarina ,
Yada kabul edersen tekrar beni bedenine,
Umutlarimiza ...
Sosyal Medyada Paylaşın: