BENİM YAĞMURLARIM

Yaðmurlar yaðýyor Yurduma kurþun gibi
Ihanetin dinmeyen sagnak þiddetinde
Silik ruhlu insan sluetleri
Yürek sýzýsý olur Türkiyenin
Yemyeþil umutlarý cayýr cayýr yanar
Henüz ilk baharýndayken ümitlerin
Yedi kat gökten inecek merhamet diye
Avuç acmýþ bekler canlý ölülerin.

Oysa benim yaðmurlarým baþka
Dipdiri gençliðime yaðdýrýrým kurþunlarý
Rengarenk karanfillerde açtýrýrým umutlarý
Bir masalý yeniden yazarcasýna
Haine mezar kazarcasýna
Turana koþtururum tulparýmý...

Mühürlediðim isyan dolu sözlerim
Yarýnlara gönderilmiþ mektup aslýnda
Kimseler bilmez hep oradadýr
Bomboþ sokaklardan ve
Silik insan kalabalýklarýndan geçer
Rüzgara savururum düþlerimi
Uçsuz bucaksýz Türk yurduna
Dedem korkuta atam oguza
Bitmeyen gece ve gündüzlerce
Kaçtýðým sessiz çýðlýklarý taþýrým.

Benim yaðmurlarým baþka
Üþütmez yüreðimin duvarlarýný
Kýzgýn çöl akþamlarýndan alýr
Ýçimde engin mavi okyanuslara taþýr
Sýrýlsýklam olurum eskimeyen düþlerimden
Ellerimde kalýr kor ve yanýk izleri
Ötigenden çýkmak için daðlarý delerken.

NOGAYTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın: