Alemin isyanı

Ne yýldýzlar ne de ay, görünmüyor bu gece,
Kopkoyu bir karanlýk, hüküm süren sadece.
Uðuldayan bir rüzgâr, insafsýzca esmekte,
Can taþýyan ne varsa, nefesini kesmekte.
Deniz de köpük köpük dalgalarý salmakta,
Varýp bütün hýrsýný kayalardan almakta!
Ara sýra yükselen kulak yýrtan gürültü,
Hemen onun öncesi, ýþýk saçan görüntü.
Ortalýksa pek tenha, herkes bir yere sinmiþ,
Yaðmur dediðin ne ki, sanki sema delinmiþ!
Öfke kesilmiþ âlem, kim bilir acep neden,
Gördüðü hangi yanlýþ olmuþ bu hale neden?
Ýnsanlarýn anlamsýz suskunluðuna inat,
Haksýzlýk karþýsýnda isyanda mý kâinat?
Duyarsýz kalmýþ isek, yükselirken onca ah.
Öyleyse kaybetmiþiz eyvah ki hem ne eyvah,
Zulme rýza göstermek, biliriz büyük günah,
Zalimler güruhunu affetmez asla Allah.


Sosyal Medyada Paylaşın: