BOĞULMUŞ DÜŞÜNCELER

Dudaklarýmdan oflar,
Ýçimden umutlar dökülüyor...
Bahar en olaðan haliyle sararýyor,
Radyolardan yitik sevdalara,
Hüzünbaz þarkýlar çalýnýyor...
Ruhumun hücrelerine,
Acýmasýz acýlar musallat oluyor...
Sessizlik dört yanýmý kuþatýyor,
Ve þakaklarýma karanlýk(lar) çöküyor...

Rüzgar daðýtýveriyor,
Sakallarýma bulaþmýþ tüm þiirleri...
Solum kanlar içinde,
Yoruluyorum, bitkin düþüyorum...

Sözcüklerim, dizelerim sýrt dönüyor,
Uzaklaþýyorum mürekkep kokusundan,
Ve kopuyorum sevda diyarýndan...

Önce tütün kokusu genzimi yakýyor,
Sonra yorgunluk,
Sonra tükenmiþlik,
Sonra, sonra ÖLÜM...

Heyhat!
Þimdi yamalý bir þiire benziyorum,
Ve unutulmuþ,
Yaralý bir þairi andýrýyorum...

Heyhat!
Þimdi leylasýz bir mecnuna benziyorum,
Ve mavisi soluk,
Mutsuz bir gökyüzünü andýrýyorum...

Heyhat!
Þimdi misketi çalýnmýþ,
Kavruk tenli bir çocuða benziyorum,
Ve yamaçlarý nergizsiz,
Rüzgarý buruk bir daðý andýrýyorum...

Heyhat!
Þimdi kanadý kýrýk bir martýya benziyorum,
Ve güneþini kaybetmiþ,
Soluk/mat bir günü andýrýyorum...

ikram GÜNEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: