biz düþeriz hazanýn kuyuya düþüþü gibi biz düþeriz o büyük aþkýn yamacýndan yaðmaya baþlar yýldýzlarýn gözyaþlarý ve andýný bozar ay doðar geceye gözlerimizden yaþlar akarken
çaðýrýr bizi ev sahipliði yapar gibi evrende yüzen kayýklarla gezdirircesine biz dökülürüz bu hayatýn ýrmaðýndan deltalara sýðýnýrýz sýkýþýr ellerimiz sýð kayalar arasýnda ellerim ellerini kavrar sanýrýmki o an biz bize kavuþmuþuz etrafýmýzý sarar heyecan
oysa hayalmiþ vuslat hayalmiþ umut döndü evrende güneþ söndü ay bir daha doðmayacak diye ant içti ay
Hülyanna
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.