GÖNÜL BİR SEVDANIN ARDINA DÜŞMÜŞ (298)

GÖNÜL BÝR SEVDANIN
ARDINA DÜÞMÜÞ (298)

Gönül bir sevdanýn ardýna düþmüþ.
Çaresi var ama çaresiz gibi.
Umudun ýþýðý sanki küçülmüþ.
Sebebi var ama sebepsiz gibi.

Aþk ateþi yakar ta yüreðinden.
Yaktýkça söz eder kendiliðinden.
Seven vazgeçer mi hiç sevdiðinden.
Sevgisi var ama sevgisiz gibi.

Aslýnda seviyor belli belirsiz.
Sorunca cevabý oluyor yersiz.
Ýspat mümkün deðil sevgi delilsiz.
Belgesi var ama belgesiz gibi.

Aþýk olan gönül sevgi verirmiþ.
Karþýlýksýz olsa yine severmiþ.
Düþmüþ loþluklara biraz gövermiþ.
Gölgesi var ama gölgesiz gibi.

Bakýnca gözleri kamaþtýrýyor.
Usulca sevgiyi ulaþtýrýyor.
Küskünleri bile barýþtýrýyor.
Ýlgisi var ama ilgisiz gibi.

Kendini sevenden alýr haberi.
Saklýyor hep vermez ilmühaberi.
Bazen hatýr sorar diyor n’aberi.
Bilgisi var ama bilgisiz gibi.

Zayi Ozan dilin kemiði yoktur.
Ýstendiðince de kelamý çoktur.
Sevmek her insana sonsuz bir haktýr.
Sezgisi var ama sezgisiz gibi.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 05/06/2017 Pazartesi
(Yayýnda ayný gün)
www.edebiyatdefteri.com/siir/1100192/

Sosyal Medyada Paylaşın: