Tesadüf bu ya ustam, Bir gün bir sokakta karþýlaþtýk. Konuþuruz ümidiyle merhabalar dedim, Ona adres sordum..
Bilmediðini söyledi. Peki dedim beni hatýrladýn mý? Bir kaç saniye bakýþtýk. Çýkaramadýðýný söyledi.
Nasýl olur dedim. Ona çok ihtiyacým vardý.. Kaybolmuþtum, ellerimden tutmasýný bekledim, Ýyi misin diye sormasýný bekledim..
Hatýrlatmaya çalýþtým. Elimi kalbime götürdüm, seni arýyorum dedim. Ustam beni tanýmadýðýný söyledi. Dizlerim büküldü.
Soramadým nasýlsýn diye. Verecegi cevaptan korktum. Ya iyi olmadýðýný söylerse? Ýþte ben o zaman yýkýlýrým ustam!
Ben ona adres sormustum. Ardýna bakmadan gitti. Görmezden geldi. Ki adresim gözleriydi..
Þimdi baþkalarý bakýyor o gözlere. Yoldan geçen yolcu, Pazarda elma satan pazarcý, Ve ben kahroluyorum ustam. Gözlerinde dünyalarý bulmuþtum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nursel çil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.