Caným dersin can gider beden çaresiz kalýr Cahillik baþa bela gurur yerini alýr Cemali unutulur bir kenara atýlýr Ciðer parem dediðin üç kuruþa satýlýr Ceviz kabuðu dolmaz aslýnda olanlardan Bir ’ah’ nidasý çýkar geride kalanlardan.
Diyorum ki kendimce kalp denen sinsi yýlan Sokuyor gizli gizli her sözü bin bir yalan Ona göre bir þey yok benim yüzümdür solan Yine benim çaresiz hep saçý baþý yolan Bir kez de ben olayým neþeyi çalanlardan Kadere çelme takýp mutluluk alanlardan.
Turuncu bir yalnýzlýk benimkisi aslýnda Hani güneþ batarken boþ boþ bakarsýn yanda Sevgililer kol kola dolaþýr aþk faslýnda Gençlik denen delilik coþar o anda kanda Nasibini alýrsýn söylenen yalanlardan O an nefret edersin sevdayý bulanlardan.
Hep baþkasý mutludur seyredersin uzaktan Sen zor kurtulmuþsundur hazýrlanan tuzaktan Kalbin yara almýþtýr fýrlatýlan o oktan Mutluluk atý alýp uzaklaþmýþtýr çoktan Olmayacaðým artýk gözleri dolanlardan Olmayacaðým artýk yüzleri solanlardan.
Ayvazým DENÝZ
Cellâd olmuþ cümleler yazdýkça kaðýt kanar Camda bir yaðmur sesi vurdukça kalbim yanar Cevabý yok hayatýn sordukça ölü sanar Cirmim kadar yer yakar ateþ külünü anar Canýmýz doydu artýk v’akitsiz gelenlerden Cevapsýz sorularla kalpleri delenlerden. Aþkar Hocamdan güzel bir dörtlük.Teþk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.