ORMAN DOLUSU

Yagmurun sesinde izliyorum
Karanligi yok edercesine icine almiþ
Grinin her tonunda
Siyah beyaza bürünmüþ huzur
Hüzünleri sol cebine doldurmuþ
Orman dolusu ahlara sarildý gönlü.
Adýmlarýna dolanan her sarý yapragýn
Her adýmdaký kuru gürültüsünde duydu
Orman yangýný solgun geçmiþinin çýðlýðýný
Sessiz ve gururla ilerledi
Yapraklarýn her hýþýrtýsýnda
Güneþe yol alan özlemlerine
Ki onlar dallarý olmuþtu
Ulu çýnar hayatýnýn dört bir yana savrulan
Yüreði kanlý yigit kadýn
Elleri bembeyaz
tertemiz þiirler akar parmaklarýndan
Zamanlarý biriktirip beklerken
Beklemeden akýp gecen zamana inat
Sanki el ele tutuþma cabasýndaki insanlar misali
Ulu ormanda gördü yitik gençliðini
Elleri kýnalý at üstünde allý yazmasý vardý yüzünde
Bilmem kaç asýr geride kalmýþtý
Ellerinden kayýp giden o yoksul çocukluģ u
Bir bir öldürmüþtü o en sevdiðim dediklerini
Hemde hiç görmeden gömmüstü
Þimdi sonbahar yapraklarý dökülürken
Zemheri soðuðunda orman yangýný gözlerinden
Buz tutmuþ çið taneleri dökülüyor
Diline dolanmýþ makamsýz naðmeler le
Zindan yeþili orman sokaðýnda
Nereye sýðýnacaðýný bilmeden
yorgun adýmlarýný sürüklüyor.
Bir gurbet elde
Tertemiz yüregiyle
Parmak uçlarýndan þiirler akan
Bir kadýn yokoluyor.

NOGAYTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın: