Çok döktüm ben kağıda yazdım derdi elemi

Çok döktüm ben kaðýda yazdým derdi elemi
Kaç satýra doldurdum þu bitmeyen çilemi
Ah çektikçe yýldýrdým elimdeki kalemi
Senden vafalý çýktý yanýmdan ayrýlmadý
Bin bir cefa eyledim gücenip darýlmadý

Bütün ömrüm boyunca hep çekerken cefayý
Ne dostdan nede yardan göremedim vefayý
Yalan olan dunyada süremeden sefayý
Umutlarým savruldu gözümdeki yaþý ile
Ýþte ben gidiyorum bir akýlsýz baþý ile

Yare giden yollarým hep tozlu duman idi
Þu gönül kumbarama saydýðým aman idi
O yar dan tek armaðan göðsümde güman idi
Göðsüme dövmeledim nakýþ diye iþledim
Deseninde kayboldum yar adýný düþledým

Gözümden sakýndýðým ne varsa eller aldý
Günül baðým kurudu hoyrat yelleri çaldý
Yar adýna niyetim o yüksek dalda kaldý
Kapak landým diz üstü savdanýn yollarýna
Yaslanýp gezemedim o yarin sallarýna

Ruhumla bedenimle sana koþan ben oldum
Kapýldým aþk seline akýp taþan ben oldum
Sevdanýn denizini yalnýz aþan ben oldum
Kulaç attým savdana yaralý kuþlar gibi
Yine de sevdim seni yeniden baþlar gibi

Arifler meydanýna kurduðum pazar idi
Kara kaþýn üstünde gördüyüm nazar idi
Bu aþkýn girdabýnda sandýðým mezar idi
Her yüzüme gülenin dost bildim niyetini
Ömür verdim ödedim hatamýn diyetini

Hatice Þahini
Sosyal Medyada Paylaşın: