Yiðit var deli dolu, namerdi ona katlar Gözü pektir anlý ak, söz de söz öz de candýr Ýt var ýsýrmaz havlar, ya kudurur ya çatlar Attýðýn taþ peþinde koþup gittiði andýr!
Yiðit var yalýn kýlýç, vurdun mu yarar daðý Yarenler dergahýn da, sohbetidir gül yaðý Ýt var söndürür ocak, korumaz bahçe, baðý Biler azý diþini döktüðü her gün kan’dýr!
Yiðit var arý gibi çiçeklerden bal söker Muktedir yüreðiyle sevdiðine dil döker Ýt var kaniþ kýrmasý, iki ayak dört çeker Tak boynuna tasmayý yal dök önüne kandýr!
Yiðit var yoldaþ olur, dostuna verir güman Her derde derman bulur, ummadýðýn bir zaman Ýt var kuyruðu sallar, dilenir durur aman Kemik döken her kasap, it sürüsüne handýr! Attýðýn taþ peþinde koþup gittiði andýr!
Kafkasi
Dost kalem
Yiðit var can pahasýna korur yurdu vataný Bilir toprak altýndaki kefensizce yataný Ýt var olur orta yerin edep haya sataný Yalýný sýcak tutup al peþine dolandýr.. Mehmet Kýlýçel..Teþekürler
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
KAFKASİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.