Sen Yüreğime Düş'tün

önce yüreðime seni kattým
þiire seni okudum
kaðýda seni yazdým
bir þarabýn kýzýllýðýnda seni aradým
bardaðýn kýrýlan tarafý oldum
kestim yüreðimin þah damarýný
seni akýttým içime

and olsun ki þu yüreðime
seni yokluðunda da sevdi
sonra yürüdüm
sokak sokak seni aradým
yaðmurlarda ýslandým
þehrin en soðuk betonlarýný adýmladým
nasýrlý avuçlarýmla yaralarýma tuz bastým
avuçlarým yandý
yaralarým kanadý
sonra seni bastým yaralarýma
bir cam kesiði kadar acýyordu caným
ama bir iðne ucu kadar umut ederek bekledim seni

bazen çið altýnda kalýyordum
bazende cemre düþüyordu saçlarýma
ama içime sensizlik hiç düþmedi
hep seni içimde yaþatýr gibi sevdim

ne zaman sana sarýlmak istesem
hep yüreðim iþgalinde yokluðuna sarýldý
sanki sol yanýma bir mýzrak batýrýyorlardý
öyle caným acýyordu, öyle kanýyordu ki
yokluðunu üstüme örter gibi seni seviyordum

sen yüreðime düþ’tün
ben þiir sandým seni
sonra kýrmýzý þarap kokuyordu ellerin
bense tütün kokuyordum
gökyüzüm senli maviliklerde
bense karanlýklarda seni bekliyordum

ama hep yüreðimle yürüdüm sana
bazen kar altýnda kaldým
bazen fýrtýnaya tutuldum
ama sana yürümekten vazgeçmedim
sende yüreðimden çok uzaklara gidememiþtin zaten


ibrahim dalkýlýç

31 mayýs 2017
21:50 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: