GÜNDÜZÜN BİR VAKTİ; DURDU ZAMAN!

sorguladým kendimi bugün
bir gün çat kapý gelecek o son gün
daha masum çocuktum dün
ekmeðini herkesle her canlýyla paylaþan
yüreðinde zerre kötülük olmayan...

gündüzün bir vakti dünya bana oldu karanlýk
kendimi hissediyorum sanki idamlýk
bu canýn hükmü bir fermanlýk
gel deyince Mevla!
gitmek var koþa koþa!
bedeni ziyan ettik ömrü geçirdik diyerek boþa
vade dolunca azrail bakmaz hiç yaþa baþa
ister garip kul ol ister cihana paþa
günler bize ödünç çýksak da aya arþa
hey benliðim
diyemiyorum ömür senin nasýl yaþarsan yaþa
hesabýný vereceðiz gidince mizanda paþa paþa
yanlýþ anlaþýlmasýn isyan deðil bu haþa
diyorumki olmayalým nefsimize kul þeytana maþa!...

Onurla söylüyorum
kendimce yine öyleyim
yine masum büyütmediðim çocuk yüreðim!
ondan diyebiliyorum ben deðiþmedim
deðiþen elimde tutamadýðým
o kýsa an bedenimi yaþlandýran...

ne badirelerden geçtim saçlarýma düþtü erkenden aklar
sabýr dedim Rabbim sabýr
yine de hayata sitem etmedim
kendime kýzdým hep kendime yazdým
acýlardan da acý sayfalarca sitemli ferman
kimseye ettirmedim kendimden el aman
neysem o olacaðým dün bugün ve her zaman
gelince vakit korkmayacaðým gitmekten o zaman
benim korkum tek olmalý sevdiklerime hasret kalmaktan...



31 Mayýs 2017
Mlk
Sosyal Medyada Paylaşın: