İstanbul Hiç Bu Kadar Güzel Olmamıştı hakan göktel
İstanbul Hiç Bu Kadar Güzel Olmamıştı
Kendimi tek baþýma Bir baþýma Yalnýz hissettiðim de Tek sýðýnaðým sensin Bak Uzaklar da Çok uzaklar da martýlar dansediyor Güneþ alacakaranlýða boyamýþ gökyüzünü
Caddenin kenarýn da bir dilenci Yalvaran gözlerle bakýyor Bir iki hayal atýyorum cebimden mendiline Gülümsüyor mutlu oluyor Hafif bir lodos yüzümüzü okþuyor Kýyýya vuran dalga sesleri En güzel melodileri çalýyor
Ýstanbul hiç bu kadar güzel olmamýþtý Belki de senin güzelliðindi Ýstanbulu güzel yapan Belki de sendin güzel olan Belki de aþk’dý dünyayý güzel yapan
Çocukca bir sevinçle kaðýt helva istiyorsun Alýyoruz Bir iki hayal de kaðýt helvacýya veriyorum cebimden Gülümsüyor mutlu oluyor Sonra uçan balon alýyoruz Bir iki hayal karþýlýðý Umut doldurup içlerine Gökyüzüne salýyoruz Balonlarýmýz aðýr aðýr uzaklaþýrken Bizde mutluluða doðru yürüyoruz Ellerin ellerim de Gözlerin gözlerim de Ýstanbul hiç bu kadar güzel olmamýþtý...
Hakan Göktel / 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan göktel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.