YIKILDIM

Yýkýldým...
Gittiðini duyduðum gün,
Bittiðini anladýðým gün yýkýldým.
Bir deprem oldu yüreðimde,
Ve ben temelimden sarsýldým.
Bir fýrtýna koptu içimde,
Ve ben köklerimden ayrýldým.
Ufalandým, daðýldým,
Dört bir yana savruldum...
Günlerce,
Gecelerce yardým bekledim.
Kendi bedenimin altýnda,
Ýnim inim inledim...
Bilir misin kaç defa ölmeyi diledim.
Kaç defa kendimden geçtim,
Ardýndan bir daha,
Bir daha kendime geldim.
Yýkýldým...
Bensiz gideceðini söylediðin gün,
Üstüne bir de baþkasýyla,
Bir araya geldiðin gün yýkýldým.
Dað gibiydim,
Çöldeki kuma döndüm.
Yem yeþildim,
Kup kuru dala döndüm.
Az çok kendime güvenirdim,
Þimdi her þeyden korkar oldum.
Çünkü anladým ki,
Ben ne yaparsam yapayým,
Senin için yoktum.
Yýkýldým...
O eve girdiðin gün,
O ele deðdiðin gün yýkýldým.
O günden sonra ruhum öldü,
Sana bir daha gelemedim.
O günden sonra duygularým gitti,
Ne haldesin bilemedim.
En kötüsü de,
Neden bu hale geldiðimi,
Hiç kimseye diyemedim.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: