Topraðýn yýkanmýþ kokusu var havada Tamda sabahýn gün doðumundayým Akýn akýn beynime yükleniyorsun Yeþile yol alýyor düþlerim Elimde çayým ufku izlerken Karþýmda beliriyor siluetin Bir muhabbetin sýcaklýðýnda Isýnýyor avuçlarým Zaman çok hýzlý geçiyor evet Sabrýmýzla cenkleþmeyi öðrendik Uzaklýðýn sevgiyi öldürmediðini Ýspatladýk kuþkusuz Yinede boyun eðmedik ayrýlýklara Gönlümüzde zenginleþti sevdamýz Ne kadar yangýn yeri de olsa hayat Tekrarlara düþse de öfkelerimiz Öðrendim ki Yaþamak denen hayat Bir sen birde kavgadan ibaret Þafaðýn aydýnlýðýnda can suyu Oluyorsun Öpüyorum hafýzama kazýnmýþ yüzünden Hoyrat avuçlarýndan...
NOGAYTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
NÖKER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.