Düþme! Gözlerimden sakýn düþme! Avuçlarýmdan kayan yýldýz olsaydýn tutardým, Tutardým da, bir seni tutamadým kendimde… Seni misafir etmek iyi, hoþ, güzeldi de, Aðýz tadýyla bir kahve bile içemedik nedense, Ne vakit geldin, ne de çabuk gittin, Sahi, sen yoksa düþ müydün?
Düþtün, Ansýzýn düþtün ellerimden, Son kalan damlalarý, Zemzem niyetine içtim de, Sarhoþ, günahkâr oldum, Vay halim duman, Þu baþýma gelene bak…
Düþtük, Ýkimiz de düþtük yardan, Sen öldün, ben hâlâ ayný kefenle dolaþýyorum, Bu kalabalýk þehir ardýmdan bakarken, Ben bir tek seni arýyorum.
Yoksun! Yoksulluðum artýyor, Eksiliyorum, Günden güne eriyen ben, Dona vuran dallarýmda, Seni yaþatmak için uðraþýyorum…
Ölülere aðýtlar yakýlýr, Önce kendimi yakayým diyorum, Ne korkak bir adamým ki, Peþin sýra gelemiyorum…
Karþýki evde düðün var, Davul zurna coþmuþ, Aðýzlar kulaklarda, Damat almýþ taze gelini yanýna, Eller kýnalý, çiftetelli oynuyorlar, O gelini tabut içinde düþündüm de, Ölüm ona da yakýþmadý, Ýyi ki kalbim var, Seni yaþatan…
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 28/05/2017, Isparta
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.