Zamanýn içinde kaybolup gidiyor hep günbegün Geriye dönüp baktýðýmýzda göremediklerimiz... Durmadan özlüyoruz birde Mesela... Pencereden bakýnca çatýlarýn altýna yuva yapan kuþlarý seyrettiðimiz Sonra kar yaðdýðýnda camýn buðusuna sevdiklerimizin adýný yazdýðýmýz En çok ta kandil gecelerinde ve bayram sabahlarýnda ceplerimizi para ve þekerle doldurduðumuz O çocukluðumuzu özlüyoruz deðil mi? Ben de özlüyorum elbette Ama en çok ta o günlerde ki insanlýðý özlüyorum Düþe kalka büyüsekte Kötü günlerde elimizden tutan insanlarýn insanlýðýný... Yokluðun, zorluðun, acýnýn üstesinden gelmeye çalýþan insanlarýn insanlýðýný... Zor durumda olanlara sahip çýkanlarýn insanlýðýný özlüyorum... En çok ta ben o insanlýðý göremiyorum... Çocuklukta kalanlar elbette geri gelmez Hiç deðilse kaybolan o insanlýk inþallah bulunur... Sofralarýnýz deðil dualarýnýz ve ibadetleriniz bereketli olsun Birde ceplerinizde ki paranýz deðil yüreðinizde ki merhametiniz ve vicdanýnýz çok olsun.. Ramazan ayý hayýrlar getirsin inþallah... Güray Gökkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
gokkaya.guray Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.