en çok bende güzelsin yaðmurda deðil
akþam üstleri diye bir þey yok derdi süleyman
akþamýn üstü aydýn olmaz
üstü geceliðidir gecenin kararlý ve karamsardýr
olsa olsa altýdýr akþamýn ki hala aydýnlýktýr
en çok bende güzelsin yaðmurda deðil
bir ihtimal bir de fýrsatýmýz varken yaþamaya
sýrtýmýzý altýna sürüp akþamýn
yýpratýlmýþ sözcükleri tembihliyor dudaklarýmýz
en çok bende güzelsin yaðmurda deðil
serin harflerin çocukluðuna uzanan bir cümle ayininden kalkýyorum
öfkesini dizlerine yamalayan rüzgarýn atlarýný vurup
eteðinde su biriktiren bulutlarý taþlýyorum
en çok bende güzelsin yaðmurda deðil
derdine hakim bir seyyahýn heybesine saklýyorum gözlerimi
ardýna sual eken bütün kaldýrýmlarýn topuklarýna sövüp
incitiyorum toplumun bilincini
en çok bende güzelsin yaðmurda deðil
sudan daha fazla topraða yakýn
filizini düþüren çiçeðin emeðinden bol
bir çok rengini bilmek tanrýnýn
ve müsaadesinden düþüp kulluðunda üþüdüðüm
en çok bende güzelsin yaðmurda deðil
ürken bir kýl sýzýsýndan ötre
içimin eþrefinden alýkoymak beni
saðýnda hüküm solunda aðrý
telaþýnda þehrin in sýrtýndan nefsimin
en çok bende güzelsin yaðmurda deðil
susundan pusundan deðil
hakiminden makamýndan deðil
topuðumdan yakmýþ tanrým beni
öyle bir doðrul ki
bende artýk susabileyim beni
sen en çok bende güzelsin
þimo
sinan þeker