ýssýz kalabalýklara dönmüþ yüzüm oysa Alýþýyordum Yalnýzlýða Ve çalýþýyordum Ýþ kazasý riski yüksek bir hayata tutunmaya Yolumu aç kedilerle Alnýmý öpen rüzgarlarýn anasý gökyüzümü Öksüz serçeler ve ömürsüz kelebeklerle Paylaþýyordum...
Barýþýyordum deli yanýmla Yaðmur olup derelere karýþýyordum Yaralara/ berelere Aldýrmadan.. Bir kez olsun ah etmek için Ellerimi semaya kaldýrmadan Musallaya koþanlarla yarýþýyordum..
Küçük bir çocuk oluyordum sonra Babaydým ve oðlum da vardý Oysa ben kýzým oluyordum Hüzünlü bir çift göze rastlasam.. Azýcýk rahatlasam þöyle azýcýk.. Lalesi oluyordum Muþ’un Sonra dost yüzlerdeki riyadan Boðulup soluyordum..
Alýþýyordum yine de Yalnýzlýða.. Ve çalýþýyordum Ýþ kazasý riski yüksek bir hayata tutunmaya.. yüzümü ýssýz kalabalýklara dönmeden önce..
Hey anne! Hatýrlýyor musun Bir zamanlar nasýl da baharý soluyordum..?
Sosyal Medyada Paylaşın:
KARAPAPAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.