Göðe baktýn mý ? Ne görürsün Masmavi gök Bak oldu simsiyah Sen denize de bakma Yazýktýr dalgalara Nereden geldin ? Mars mý, Venüs mü? Yoksa cehennemin dibinden mi ? Bilinmeyen bir gezegenden mi ? Býrak bahar gelsin Güller açsýn Ýlk kiraz açsýn Dokunma meyvesine Dalýnda kalsýn Ya da þu güzelim Saf, temiz çocuk Aðaca týrmansýn Sen uzatma elini Uzandýðýn yerler kirlenmesin Ne umutlar söndü Ne öðrettin sor kendine
Düþünen bir taþ Bir heykel Heykel bile olamadýn Beyninde ki að içinde debelendin Suçladýn,durdun Bir kere de suçlasaydýn kendini Görecektin kendi gerçeðini Boðulduðun karanlýðý Bir ev vardý þuracýkta Tütüyordu bacasý keyifle Koþtun yanan ateþe Döktün suyu Zehirledin içindekileri Sessiz,sessiz kývrýlarak Gecenin karanlýðýndan çýkan Her dokunduðunu karartan Karanlýðýnda kaybol artýk Ya da çýkar þu maskeni At artýk Bilmesin kimse seni insan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çetin Ayhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.