Vuslat Treni 4
Bir bahar mevsimiydi ,gördüm yorgun yüzünü
Elinde tahta bavul,kahverengi ceketi
Saklamaya meyletmiþ döþündeki güzünü
Güneþ gurub ederken puslandý silüeti
Hasret istasyonunda kaybetmiþti yönünü
Bir adý müzmin artýk,ötekisi muhayyer
Peron izbelerinde raylar keser önünü
Vakitsizlik akrebi beyin zarýný deler
Uzaklardan seslenir,kirli lokomotifler
O seslerden kaçtýkça sesler onu kovalar
Peronlara sýr katar melal yüklü motifler
Bir tren bacasýnda , gezgin bir kuþ yuvalar
Dokundum matemine iþitmek için bin ah
Acý bir tebessümle yanaðý gamzelendi
Dedim anlamalýsýn bize beyazdýr s
Müjdeyi derk edince , ümidi tazelendi
Yaklaþtý istasyona rötarsýzlar treni
Cebindeki bileti inceledi son defa
Duyuldu ekspresin son hareket sireni
Ve yolculuk baþladý nur içiren tarafa
Ben yine istasyonda ellerimi salladým
hem de dakikalarca,arkasýndan gidenin
Her kalbi kýrýk gibi vuslatýmý kolladým
Kavuþmak için Nura ardýnda Nadidenin
Farzýmuhal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.